Dr Karl Bremer is op 27 April 1885 in Hopefield in die eertydse Kaapkolonie gebore. Ná die dood van sy pa het sy ma hom en sy ses susters na Wellington in die Wes-Kaap verhuis en dis hier waar hy sy sekondêre onderwys aan die Hugenote Kollege voltooi het.

Bremer het in 1903 op Stellenbosch aangekom om aan die Victoria Kollege (vandag bekend as die Universiteit Stellenbosch) te studeer en het ’n paar jaar later met ’n honneurs in plantkunde gegradueer. Dit het hom ’n beurs verdien om sy mediese studies in Engeland voort te sit. Hy het vervolgens kwalifikasies aan die Universiteit van Cornell in New York verwerf en by St Bartholomew’s Hospitaal in Londen verder studeer om as geneeskundige te kwalifiseer. Daarna het hy die Universiteit van Berlyn bygewoon waar hy ’n spesialis in otorinolaringologie geword het.

By sy terugkeer na Suid-Afrika in 1910 het Bremer hom as geneesheer in Cradock in die Oos-Kaap gevestig. Hy is daar ook tot die stadsraad verkies. Die Eerste Wêreldoorlog het kort daarna gevolg en hy is opgeroep om as mediese dokter na die Suid-Afrikaanse troepe in Oos-Afrika om te sien. Na die oorlog het hy die pos van mediese inspekteur van skole in die Kaapprovinsie beklee en daarna, in 1919, hom as huisarts in Graaff-Reinet gevestig.

Bremer het in hierdie tydperk meer aktief by die politiek in die streek betrokke geraak. In 1924 en 1925, en weer tussen 1929 en 1943, het hy as adjunk vir die Graaff-Reinet-kiesafdeling opgetree en in 1943 het hy parlementslid vir Stellenbosch geword. Hy het tussen 1949 en 1951 op die senaat gedien en is in 1951 as verteenwoordiger van die Ceres-kiesafdeling verkies. In dieselfde jaar is dr Albert Jacobus Stals, die minister van gesondheid en maatskaplike welsyn in dr DF Malan se kabinet, oorlede en Bremer is aangewys om hom op te volg.

Hy was ’n lank bestaande lid van die Mediese Raad van die Unie van Suid-Afrika en het in 1943 president van die organisasie geword. Daarbenewens is hy in 1950 as visekanselier van die Universiteit van Stellenbosch (US) verkies en het tot sy afsterwe drie jaar later in dié amp gebly.

Die Organisasie van Staats-erkende Fisioterapeute het na sy dood erkenning verleen aan sy betrokkenheid by die land se eerste Nasionale Konferensie oor Gestremde Persone, asook die verwante Wetsontwerp oor Aanvullende Gesondheidsdienste. Die Karl Bremer Hospitaal in Bellville is postuum na hom vernoem.

– Deur Steyn du Toit